دریاچه شورمست

سفرمان از تهران و جاده فیروزکوه شروع می‌شود. از پردیس و دماوند باید بگذریم و به فیروزکوه برسیم. پل سفید را که پشت سر بگذاریم، سر راه‌مان چشم‌انداز پل ورسک را می‌بینیم. به راه‌مان باید ادامه بدهیم تا در جهت مخالف جاده، تابلوی شورمست جلوی‌مان سبز شود. تابلو را دنبال می‌کنیم و می‌دانیم دیگر راه زیادی نمانده.

آخرهای مسیرمان خاکی‌ می‌شود؛ راهی کوهستانی با شیب تند. باید با سرعت ۲۰ تا ۳۰ کیلومتر این فاصله را طی کنیم. البته اینجا آنقدر زیبا و دیدنی‌ست که احتمالش کم است که از راه خسته شویم. بالاخره در همان ارتفاع به ورودی دریاچه می‌رسیم. باید ورودی پرداخت کنیم و بعد می‌توانیم در کنار دریاچه باشیم.

عمق این دریاچه از ۵ تا ۱۵ متر تغییر می‌کند، اما اصلا مناسب شنا نیست. درعوض می‌‌توانیم قایق‌سواری کنیم. این دریاچه در گودی قرار گرفته و وقتی سوار قایق پدالی هستیم، دورتادورمان جنگل و کوه و سرسبزی‌ست. سکوت فقط با صدای پرندگان، قورباغه‌ها و موج‌های ریز آب شکسته می‌شود و همه چیز رویایی‌ست.